Το επόμενο βήμα
Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα
Ήδη διανύουμε τα πρώτα μας βήματα πάνω στην προοπτική του 2023 με ηλιόλουστο ανοιξιάτικο καιρό που καθησυχάζει τις ανησυχίες και από την αύξηση καυσίμων που ήδη έχει έρθει.
Πορευόμαστε, όμως, με τις αναμενόμενες ανακατατάξεις λόγω και της προεκλογικής περιόδου που έχουμε μπροστά μας, αλλά και της γεωπολιτικής αναταραχής, της ενεργειακής αλλά και επισιτιστικής κρίσης που πλησιάζει να προκαλούν αναστάτωση για το επόμενο ουσιαστικό βήμα.
Δυστυχώς τα μέτωπα είναι πολλά και όσο και εάν κανείς επιχειρήσει να τα αναδείξει επιγραμματικά η επικαιρότητα είναι αυτή που συνεχώς αυξάνει τα μελανά σημεία, έτσι που να αναρωτιόμαστε πραγματικά, για το ποια θα πρέπει να είναι η πορεία μας και προς ποιες κατευθύνσεις.
Ο Πόλεμος στην Ουκρανία ήρθε και για να δικαιολογήσει πανευρωπαϊκές πολιτικές ως συνεπεία του, αλλά και για να μείνει για περισσότερο από το αναμενόμενο ξοδεύοντας όμως προς την κατεύθυνση αυτή το «περίσσευμα» της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Αλληλεγγύης, μένοντας τα σε ειρήνη ευρισκόμενα Ευρωπαϊκά Κράτη μετέωρα στον λαβύρινθο της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης.
Επιλεκτικές επιλογές του συμφέροντος θα πει κανείς, αλλά ποιού συμφέροντος;
Τη στιγμή που τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς το Qatar gate με πρωταγωνίστρια και την Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Εύα Καϊλή συνταράσσει συθέμελα όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, γεννιόνται εύλογα ερωτήματα για το τι ακόμη μένει να έρθει στο φως από όλα αυτά τα «λογικά» που σήμερα συμβαίνουν στο Παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Παρατηρούμε μία κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση έτσι που να αναρωτιόμαστε πραγματικά για την ποιότητα μεγάλου μέρους της νέας γενιάς αλλά και το τι γονείς μεγάλωσαν και δίδαξαν αυτά τα παιδιά και μοιάζει όλο αυτό σαν το «Κατάρα Gate».
Γυναικοκτονίες, βιασμοί, κακοποιητικές συμπεριφορές σε γυναίκες και παιδία, παιδοκτονίες από τις ίδιες τους τις μητέρες, έρχονται καθημερινά σαν «χαστούκι» για όλα αυτά που ηθελημένα η αθέλητα μέσω της αδιαφορίας μας δημιουργήσαμε.
Γι’ αυτούς που θα πουν ότι, «εμείς δεν είμαστε έτσι»…
Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε γύρω μας από το ποιο μικρό, έως το μεγαλύτερο που δεν σταθμίσαμε σωστά, αλλά και από αυτό που δεν αναγνωρίσαμε την πραγματική του αξία.
Ευχόμαστε «Καλή Χρονιά» και θέλουμε, αλλά ίσως δεν προσπαθούμε όσο πρέπει για το καλό, που μπορεί να απαιτεί πολύ σκληρό αγώνα.
Κοιτάζουμε πίσω μας στο χρόνο, λίγο πίσω από τον ήλιο των ημερών. Πρώτο αυτό που αντικρίζουμε, από την κακοκαιρία «Gaia» για την περιοχή, μας όπως και σε άλλες περιοχές, είναι καταστροφή.
Σπίτια να υποχωρούν και να κατεδαφίζονται από την επιμονή των φαινομένων και γέφυρες να καταρρέουν ενώ πριν κάποια χρόνια είχαν ανακατασκευαστεί. Περιουσίες να καταστρέφονται και γεωργικές καλλιέργειες να σαπίζουν και να φέρνουν σε απόγνωση τους παραγωγούς.
Εικόνες ενός άλλου πολέμου που όμως δεν αντιμετωπίζεται δυστυχώς με την Ευρωπαϊκή μεγαλοψυχία που απολαμβάνουν οι βομβαρδισμένες περιοχές, ίσως γιατί εκεί γνωρίζουμε τους προφανείς αντιπάλους και εδώ απλά αφήνουμε χαλαρή την αλληλέγγυα ευρωπαϊκή στήριξη προσπερνώντας ουσιαστικά τις αγωνίες κατεστραμμένων ανθρώπων.
Στο πολιτικό σκηνικό παρατηρούμε λόγω και της μείωσης του πληθυσμού όπως φανέρωσαν τα αποτελέσματα της Απογραφή του 2021, να υπάρχει διαφοροποίηση ως προς τις έδρες.
Η Άρτα να χάνει μία έδρα, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιοχές μεταβάλλοντας κατά πολύ την γενικότερη εικόνα από τους διεκδικητές του Κοινοβουλίου.
Εμφανίζονται ανακατατάξεις, αποχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις Δημοτικών Συμβούλων νέες υποψηφιότητες διεκδίκησης στο Δήμο Αρταίων και πιθανότατα και σε άλλους Δήμους, με τα αποτελέσματα να είναι ρευστά και όλοι να είμαστε σε μία αναζήτηση για το ποιό θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα.
Είναι γεγονός ότι η εξουσία στην υπερβολή της θολώνει τις προοπτικές και επαναπροσδιορίζει τους αρχικούς αγνούς στόχους.
Διαφορετικές προτεραιότητες έρχονται μπροστά στην πορεία, μη διακρίνοντας καθαρά το σημείο τερματισμού επιθυμώντας να είναι όλο και ποιο μακριά ίσως και σε πολύ βάθος χρόνου λησμονώντας ότι όλα έχουν ένα τέλος.
Η παντοδυναμία των ισχυρών είναι αυτή που τους «αφήνει» όλα τα περιθώρια να πράττουν κατά το δοκούν και να ζουν το «παραμύθι» με τα ταξίδια και τις διασυνδέσεις όμως δεν κοιτάζουν τις περισσότερες φορές από που προέρχονται.
Αναταράζονται και έρχονται σε επίγνωση όταν το όνειρο αποδεικνύεται εφιάλτης και καταλήγει μία μωρομάννα να κάνει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μακριά από το μωρό της, γι’ αυτό το μωρό που δεν έφτιαξε ενώ μπορούσε έναν καλύτερο κόσμο.
Τώρα ζητά το μωρό παιδί να είναι αυτό, που θα της δώσει το εισιτήριο εξόδου, από τα δεινά που βιώνει, αναγνωρίζοντας οι ξένοι άνθρωποι μέσω των διεξόδων του Νόμου ελαφρυντικά για πράξεις και δικές της παραλήψεις.
Η υπόθεση της κ. Καϊλή είναι τόσο κραυγαλέα γιατί ενώ είχε όλο το «πακέτο» και της ωραιότητας και της ικανότητας, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλούς άλλους ανθρώπους, φροντίζουν με τα ίδια τους τα χέρια να οδηγήσουν με τις επιλογές τους, σε κατάρρευση το οικοδόμημα της ζωής τους.
Θέλει γενναιότητα και καθαρότητα όλοι μας να μπορούμε να πράττουμε σύμφωνα με τα πιστεύω μας, με διαφάνεια, με αξίες, με ήθος και αξιοπρέπεια για έναν καλύτερο κόσμο.
Κάθε Πρωτοχρονιά τον οραματιζόμαστε.
Ευχόμαστε από καρδιάς με Πίστη όλα να γίνουν για το καλό όλων των ανθρώπων και να Ειρηνεύσει ο κόσμος.
Κοιτάζουμε προς τον ορίζοντα και αναρωτιόμαστε, ποιο θα είναι πραγματικά το επόμενο βήμα, αυτό που θα μας οδηγήσει στο ποθητό αποτέλεσμα;
Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα που θα είναι για το καλό όλης της Κοινωνίας;
Ερωτήματα ουσιαστικά πέρα από τις ευχές των ημερών μόνο….
Με την Ευχή και με Φώτιση να υπάρξει ουσιαστική απάντηση για την κατεύθυνση και την ενδεδειγμένη πορεία, ανοίγουμε τον βηματισμό μας και πορευόμαστε μπροστά, με δύναμη, με αξίες και αρχές, για τα πολλά και σοβαρά που οι λέξεις είναι λίγες και φτωχές για να τα καταγράψουν.